|
Marathon De Beloeil
13/10/2007 Marathon De Beloeil.
Deze keer heb ik getraind op een schema. Eentje van 3h15min. Dat wil zeggen dat je 13km/h gemiddeld moet lopen. Halverwege de voorbereiding heb ik het schema moeten aan de kant leggen: geblesseerd. Een soort van spierscheurtje in de rechter bovendij. Het schema verreist zo'n 65km per week. Aanvankelijk haal ik dat maar een 5-tal weken voor de Marathon moet ik dus drastisch minderen en zelfs 10 dagen aan een stuk 0 KM inplannen. De laatste 3 weken haal ik weer 50km/week.
Beloeil, prachtig Waals dorpje met een waar kasteel. Dicht bij Ath en le Pays des Collines. Het is een kleine maar zeer goeie organisatie. Een aanrader voor ieder die de massa in ING Brussel schuwt. Ik neem mij voor om aan een tempo van 12,5 km/h te starten en te zien waar ik kom.
De eerste ronden 4, 7 en 10 km ga ik echter mee met een groepje dat 13km/h loopt. We ronden de eerste 21km af in 1h37min. Ik zweef en besef dat ik op schema zit voor m'n gedroomde 3h15min.
KM24. Man, man, man ... wat een klop van de hamer. Mijn hartslag zit veel en veel te hoog, mijn oren tuuten, het zweet gutst door mijn klak. Ik heb nochthans tijdig gegeten en gedronken maar moet lossen uit het groepje van 4 en haal nog 10 km/h. Ik krijg het bekende "strompelgevoel". En dat met nog 18km voor de boeg. Het lijkt er voortdurend op dat ik ga moeten opgeven. Eerst willen al mijn ingewanden er langs achteren uit en als dat niet blijkt te lukken probeert mijn volledige binnenkant het langs mijn keelgat. Ik blijf echter lopen. Alles doet zeer. Van genieten is geen sprake meer. Het is onwezenlijk afzien, alles doet zeer. Verdomme, waarom doe ik dit eigenlijk. Is dit nog normaal?
Kilometers rapen, ... 27, 28, ... 31, 32. Het gaat weer wat vlotter maar ik besef het al een tijdje, mijn eindtijd wordt een stuk minder. Alhoewel, als ik mijn GARMIN even raadpleeg en wat reken, dan zie ik dat er misschien nog een 3h30min in zit. Ik steek een tandje bij en loop terug aan een tempo van 12km/h en zowaar ... dat gaat goed.
Robbe staat me aan te moedigen in de laatste 200m: "Allé papa". Ik passeer de streep in 3h30min28sec, blij dat het voorbij is en toch ben ik tevreden. Het afzien is alweer vergeten en ik kijk al uit naar een volgende wedstrijd.
| 