|
Marathon Metropole de Lille
Route du Louvre
27/04/2008.
Alhoewel ik vermoeid ben en met een koortsblaar start, heb ik er goeie hoop op. Goed getraind in de winter en eigenlijk nog nooit beter voorbereid dan nu. Ik heb mijn Garmin op 3h25 ingesteld. Dat is als je mijn trainingstijden ziet, zeker haalbaar.
Lille maakt zich 's morgens op voor een massaloop. De grootstad slaapt nog. Er zijn een 3000 starters. Op de site was er sprake van 4000 maar dat wordt door de lokale speaker wat genuanceerd. Ik ben stil en bereid me voor op mijn sterkste nummer ooit. Ik ga vlammen ... (allé, bij de mindere goden toch). Ik ga er een lap opgeven, grrrr ... .
Het startschot wordt op zijn Frans gegeven. Met veel bravoure en lawaai en daar gaan we. Ik houd het ballonnetje van 3h15 in de gaten en probeer dat spoor tot kilometer 7 of zo te volgen. Daarna wat temporiseren.
Ik voel me waarachtig in de wedstrijd groeien. De mannen van 3h15 moet ik laten gaan maar dat was ook de bedoeling. In de verte kan ik ze nog net zien. Het weer is fantastisch, zeker 20°C maar de wind. Man, het waait hard en het is van kilometer 0 tot 42 tegen wind. Ik steek me wat weg in een groepje dat perfect op mijn schema loopt. Mijn Garmin meldt me op 21KM 1h41min en 350 meter voor op schema. Man, man, ik voel me sterk ... Lens here I come. Ik zie op de lange rechte stukken dat er eigenlijk ook niet zoveel lopers voor me uit lopen. Hoop en al een 200-tal.
Op KM 28 merk ik op mijn computerke wat terugval. De voorsprong op schema slinkt. Ik begin wat trager te lopen. Het parcours zou volgens het boekje plat moeten zijn. Ik denk dat elke runner dit gaat tegenspreken. Het parcours is glooiend en we gaan van de ene helling naar de andere. Mijn hartslag gaat de hoogte in (van 162 naar 170). Dat ziet er iets minder uit.
KM 32. Ik voel dat het niet meer gaat. Mijn pols gaat alsmaar hoger. Het licht gaat uit (het scheen nochthans zeer fel in het begin). Ik beslis om mijn poging op 3H25 te staken en trager te gaan lopen. Beter dat dan opgeven. Ik haal met een pols van 160 nog 10KM per uur maar ik voel wel dat ik dat nog heel lang kan volhouden en niet voor de volle 100% ga. Vloeken doe ik wel, ik voelde me daarnet nog zo goed. Ik verlies vanaf nu bijna 1 minuut per kilometer op mijn doelstelling.
Een 3-tal vrouwen passeren me nu en op KM34 moet ik het ballonnetje van de 3h30 laten voorbij gaan. Dat is psychologisch wel een klopke. Ik wil nog aanpikken maar mijn pols gaat onmiddelijk weer de hoogte in naar 172. Dimmen dus.
Net voor Lens, ik denk op KM37 ligt nog een ferme helling. Van het kaliber Tiegemberg of Kluisberg of zo. Ik haal nog net 8KM uur maar zie de meeste atleten de helling te voet op gaan. Blijven lopen is de boodschap ....
In Lens gekomen versnel ik in de laatste 2 KM toch nog wat en loop nog heel wat lopers in. Op de laatste helling kan ik zelfs nog een sprintje in zetten. Ik heb niet het gevoel dat ik diep ben gegaan maar mijn tijd is er dan ook naar. Ontgoocheling is het eerste wat in me opkomt. 3h39 en de 402ste plaats. Slecht is dat niet maar de ambitie lag een stukje hoger. De wind zal zeker parten hebben gespeeld maar toch, ik denk dat ik vandaag niet veel beter had gekund. Volgende keer beter.
De Marathon van Lille is wel een aanrader. Je loopt haast nooit alleen en in elk dorpje staat wel een orkest en zijn festiviteiten aan de gang. Je wordt overal aangemoedigd. Echt plezant.
| 